Jedne večeri,
neme,
kada smo se stidno gledali,
gutajući pljuvačku,
kao usne
jedno drugom,
tople večeri,
kada smo odlučili
da se sjedinimo
sa srećom i tugom...
Večeri,
koja nas je obuhvatila
u zagrljaj
i vezala ruke
da ih više nikada ne rastavimo
i da se sastavimo
kao izvor i ušće...
Rodilo se dete u meni...
Tvoja postah
i ostah
s' ogrlicom stida
pa suze,
kao izvor vodu bistru
prolivam
zbog skrivenog zida
koji smo postavili
između oluja
kojima govorimo
jedno drugom...
Rodilo se dete u meni
sa tvojim likom
i oživelo je
svojim krikom
sve ono što sam
Нема коментара:
Постави коментар